Jamie Clarke is geen doorsnee voetballer, en evenmin een doorsnee mens.
Jamie is doof en werd op zesjarige leeftijd een van de eerste ontvangers van een cochleair implantaat. Daardoor zegt de spits zijn hele leven lang te zijn onderschat.
Aston Villa was een van de clubs die in zijn jeugd interesse toonde in Jamie, en hoewel hij nooit de top van het professionele Engelse voetbal heeft gehaald, heeft hij toch een eervolle carrière gehad.
Er is niets anders voor mij geweest. Het is altijd voetbal, ik denk elke dag aan voetbal. Ik leef voetbal, ik adem voetbal. Het is mijn passie.
Jamie heeft niet alleen voor Groot-Brittannië en Engeland gespeeld, hij speelde ook op de Deaf World Cup en Deaflympics. Niet alleen dat, hij kreeg de eer om op 26-jarige leeftijd de aanvoerder van de nationale ploeg te zijn tijdens het spelen op de Europese kampioenschappen in Duitsland.
Terwijl hij samen met andere dove voetballers speelt in representatieve competities, staat Jamie momenteel onder contract bij Evesham United en speelt hij competitief tegen anderen die geen enkele vorm van handicap hebben.
Zoals het hoort, praat hij niet alleen over indrukwekkende cijfers, hij bloeit en gelooft daadwerkelijk ook dat doofheid hem in feite een voordeel geeft ten opzichte van veel spelers, en beschrijft een groter visueel bewustzijn als zijn zesde zintuig.
Als ik met horende spelers of een horend team speel, vertrouwen ze op hun ogen en oren, maar ik kan helemaal niets horen, dus ik vertrouw op mijn ogen. Ik heb een beter zicht dan andere spelers.
Als hij niet aan het voetballen is, praat Jamie waarschijnlijk over voetbal terwijl hij samen met zijn vader als schilder en decorateur werkt. Het is een baan waarvan hij toegeeft dat sommigen het misschien "saai" vinden, maar Jamie vindt het geweldig om een klant blij te maken en te werken op een manier die zijn liefde voor voetbal ondersteunt en complimenteert.
Jamie's prestaties op het veld getuigen van de kracht van ambitie en de beloning van toewijding aan een passie. Hij is een voorbeeld voor ons allemaal om de beperkingen die anderen zien niet toe te staan om te definiëren wie we zijn, en om altijd te streven naar meer.
