Een paar keer per maand krijg ik de vraag van een vriendin of vriend, of ze mijn nummer mogen geven aan een kennis die van plan is te gaan trainen. Ik zeg ja, en hoor daarna in de meeste gevallen weken, of zelfs maanden lang niets van die persoon met de sportplannen. Ik vermoed dat ze naast het achterhalen van mijn nummer om advies te vragen of de verwijzing naar een goede trainer, een heel lijstje hebben opgesteld van dingen die ze nodig hebben om de eerste stap te kunnen zetten.
Om aan de slag te gaan. Een schema, een gym, de juiste gear, een voedingsplan. En elk item dat ze van dat lijstje af kunnen strepen geeft al een beetje het gevoel dat er iets gebeurt. Maar de stap om echt te gaan trainen, die zetten ze nog niet. Dat kan pas als alles van die lijst geregeld is. Een beetje zoals we ook wel eens vol goede moed een zelfhulpboek kopen om meer grip op ons leven te krijgen en dat vervolgens ongelezen op de plank laten liggen.
De aanschaf zelf geeft ons al het gevoel dat we ermee aan de slag gaan, zodat we de echte actie nog even uitstellen. Video’s bekijken op instagram of youtube, abonnementen nemen op fitnessbladen, websites afstruinen of inschrijven bij een gym... al die dingen vallen in dezelfde categorie; we zijn bezig met beginnen. Maar dan gebeurt er dus nog helemaal niets.
Ik heb het zelf wel eens met schrijven. Het is niet dat ik bewust besluit er niet aan te beginnen, terwijl er een deadline boven mijn hoofd hangt. Maar ik stel het uit. Begin het huis op te ruimen, vind ik dat ik nog wat research moet doen, artikelen moet lezen, boodschappen moet doen, de was... als ik dit gedaan heb kan ik rustig beginnen, denk ik dan steeds.
Uiteindelijk is de oplossing voor alles dat je uitstelt hetzelfde. Heb het niet over morgen. Niet over dat moment dat je er echt klaar voor bent, al die andere dingen gedaan hebt, de voorbereidingen getroffen. Nee, nu. Geen gym? Doe pushups vandaag. Of airsquats. Drie minuten lang burpees. Pak je hardloopschoenen, ga naar buiten. Heb je geen hardloopschoenen? Dan ga je wandelen. Vandaag. Ook al is het maar een kwartiertje. In een podcast hoorde ik laatst iemand vertellen over een vrouw die van de ene dag op de andere plotseling dagelijks naar de gym kwam. Maar ze was er vaak maar een paar minuten. Soms ging ze even op een loopband staan, of wat crunches doen. Een beetje stretchen.
Er waren ook dagen dat ze zich niet eens omkleedde, alleen een smoothie dronk aan de bar, of een praatje maakte met de jongen aan de balie. Mensen in die gym vonden het vreemd. Ze vroegen zich af waar die vrouw mee bezig was. Wat heb je hieraan, vroeg iemand haar uiteindelijk een keer. Toen legde ze rustig uit dat ze bezig was een gewoonte te creëren. Dit was haar manier om te wennen aan het dagelijks bezoeken van die gym. Ze liet zich niet afschrikken door haar gebrek aan tijd, een probleem dat iedereen kent die plotseling een training of andere nieuwe gewoonte tussen allerlei andere prioriteiten in de agenda wil drukken. Soms trainde ze, soms niet. Ze werd een persoon die elke dag naar de gym gaat. Daarna was de stap om elke dag iets aan haar gezondheid te doen nog maar klein.
Dus zit die veel te lange lockdown je dwars? Ben je je ritme kwijt? Laat je niet langer tegenhouden. Begin vandaag.
