Het is misschien het begin van een nieuw decennium, maar we stappen af van de kortstondige, niet-duurzame mentaliteit van "nieuw jaar, nieuwe ik". In plaats daarvan vechten we terug met onze campagne, Forever Fit.
Omdat fitness niet gaat over snelle oplossingen, 30-daagse shreds of detox-diëten. Het is niet iets waarmee je jezelf in januari straft, en een nevenactiviteit voor de resterende 11 maanden van het jaar.
Het gaat over investeren in jezelf, mentaal en fysiek, voor de lange termijn.
Om ons te helpen deze boodschap te verspreiden, zochten we naar atleten en ambassadeurs die deze principes daadwerkelijk naleven en ademen - mensen die er voortdurend naar streven zichzelf, fysiek en mentaal, een beetje verder te duwen, dag na dag.
Joshua Buatsi is een van deze toegewijde individuen. Dit is zijn verhaal.
Van problemen een beroep maken
De 26-jarige Joshua Buatsi is een professionele bokser en heeft sinds maart 2019 de Britse light heavyweight titel. Geboren in Ghana, verhuisde hij met zijn ouders en zus naar Engeland toen hij 9 jaar oud was.
"Ik kan me niet al te veel details herinneren, maar ik herinner me nog dat ik uit dat vliegtuig kwam en dacht, het is zo ontzettend koud hier."Hij zegt dat een paar jaar op de basisschool hem de tijd hebben gegeven om zich aan te passen aan het leven in Engeland, in plaats van dat hij ‘gelijk in het diepe van de middelbare school ging’, zoals zijn zus.
"Ik wist dat ik op een plek was gekomen waar veel kansen waren, zolang ik er maar gebruik van maakte en er volledig voor ging."
Joshua was een actief kind, van sporten en hardlopen, maar hij sportte niet echt serieus op een hoog niveau. Hij was meer bezig met vechten - als een jonge jongen die in Ghana woonde raakte hij altijd betrokken in gevechten en op school kwam hij hierdoor in de problemen - je zou nu kunnen zeggen dat het een teken was voor de dingen die komen zouden.
"Toen ik terugging naar Ghana en mijn tante zag waar ik mee ben opgegroeid, zei ze dat ze niet verbaasd was dat ik boks voor de kost."Pas op zijn 15e overwoog hij om te gaan boksen. Zijn beste vriend had een paar handschoenen meegenomen om uit te proberen, en wat begon als slechts twee vrienden die met elkaar in de tuin stoeide, groeide al snel uit tot iets waar Joshua zich aan vastklampte.
Ik nam boksen vanaf het begin serieus omdat ik het gevoel had dat het niet leuk was om iemand je in het gezicht te laten slaan. In mijn ogen was het nooit een hobby.
Daarna duurde het niet lang voordat hij een boksschool had gevonden en hard begon te trainen. Zijn trainer had een militante benadering, waarvan Joshua destijds dacht dat dat was hoe alle boksscholen waren. Pas toen hij verder kwam in de sport, ontdekte hij dat er verschillende methoden en manieren waren om te trainen.
Misschien is het deze invloed die Joshua heeft gebracht tot waar hij vandaag is. Hij zegt dat training niet iets is dat deel uitmaakt van zijn leven, maar zijn hele levensstijl.
“Als ik op reis ben, zijn mijn trainingskleding het eerste dat ik inpak. Normale kleding komt daarna. Als ik niet train, geniet ik tot op zekere hoogte van mezelf, maar mentaal is het moeilijk om uit te schakelen - mijn hersenen racen en vertellen me wat ik zou moeten doen. "Hij geeft toe dat hij altijd in een bepaalde hoedanigheid traint, maar vindt het belangrijk zijn lichaam en geest onder controle te houden. Hij is zich ook zeer bewust van en dankbaar voor alle kansen die de sport hem heeft geboden.
"Ik heb de wereld rondgereisd door boksen, nieuwe culturen ervaren, enkele van de meest verbazingwekkende mensen ontmoet vanwege boksen - sommige van mijn beste vrienden. Ja, het heeft veel voor me gedaan. "
Naar de Spelen
Zodra Joshua begon te boksen, wist hij meteen dat hij aan het trainen was om te de beste te worden - maar hij had geen idee dat hij de Olympische Spelen zou halen. Zijn trainer, Mark, zag zijn potentieel echter al vanaf zeer jonge leeftijd. Toen Joshua pas 16 was, vertelde hij hem dat 2012 te vroeg zou zijn, maar dat hij de Spelen in 2016 zou gaan halen. Joshua was echter niet overtuigd.
"Ik dacht, ik heb maar een handvol gevechten gehad en je hebt het over mij die naar de Olympische Spelen zou gaan - dat is zo onrealistisch. Bij mij kwam het dus niet echt binnen. "Hij geeft toe dat hij van de Olympische Spelen had gedroomd, maar hij beschouwde het als precies dat; een droom en geen realiteit. Op dat moment waren het nog zeer vroege dagen in zijn carrière en hij had het nog niet eens tot de nationale ploeg gemaakt, ondanks dat hij nummer één in Engeland was.
Twee jaar vóór de Rio Spelen 2016 kwam Joshua eindelijk bij het nationale team, maar zelfs toen was het geloof er nog niet.
"Het nationale team bereiken is één ding - maar als er vijf jongens voor je zijn, weet je dat je de volgende Olympische Spelen niet haalt als het al over twee jaar is."Ondanks zijn twijfels haalde Joshua niet alleen de Olympische Spelen en kwalificeerde hij zich - hij won een bronzen medaille. Tot op de dag van vandaag blijft hij verrast door deze ongelooflijke prestatie, "alleen God weet hoe dat is gebeurd"
Geconcentreerd blijven
Het kan gemakkelijk zijn om al het werk en de inspanningen die het succes van een atleet met zich meebrengen over het hoofd te zien. We zien het eindproduct in de ring of op de baan, zijn getuige van carrièrebepalende momenten zonder veel na te denken over wat er achter de schermen gebeurt.
Voor Joshua is training nog steeds heel moeilijk. Hij traint twee keer per dag, vijf keer per week - hardlopen, sparring en bag work - altijd op zoek naar manieren om het te redden zonder shortcuts te nemen of het zichzelf gemakkelijk te maken.
Er is niets leuks aan bag work. Niets leuks aan sparren als je elke ronde verliest. Maar je vindt een manier om er doorheen te komen.
Hij hecht ook veel waarde aan het zichzelf omringen met een solide support systeem. Voor een gevecht heeft hij bijvoorbeeld een goede vriend, broer en rolmodel met hem in zijn kleedkamer. Voor Joshua is dit een bijzonder belangrijk onderdeel om in de juiste mindset te komen.
“Natuurlijk moet je het boksen zelf doen, de training. Maar als iemand die in God gelooft voor mijn talenten, mijn capaciteiten, mijn overwinningen, brengt bidden me in de juiste gemoedstoestand. 'En als het op doelen aankomt, geeft Joshua er de voorkeur aan zich op onmiddellijke, kortetermijnprestaties te concentreren in plaats van zichzelf te laten afleiden door dromen op grotere afstand.
"Ja, ik wil een wereldkampioen worden, maar alles wat ik doe is stap voor stap, dus mijn doel is nu om mijn volgende gevecht te winnen. Dat is voor mij het belangrijkste. "
Wat Forever Fit voor Joshua betekent
“Dit lichaam waar je in zit - ja je kunt dit en dat doen, plezier hebben en feesten - maar we weten allemaal dat gezondheid het belangrijkste is. Zonder je gezondheid kun je niet de dingen doen die je wilt doen of bereiken.
Welke doelen je ook hebt, je hebt je gezondheid nodig om ze te bereiken - dus Forever Fit gaat verder dan ik en de andere betrokken atleten. Het is een levensstijl en een filosofie voor iedereen. "
Lees hier meer over Forever Fit.
Lees meer Forever Fit verhalen:
Lauren is afgestudeerd in de Engelse literatuur en afkomstig uit het zuiden van het Verenigd Koninkrijk. Ze is altijd al dol geweest op zwemmen, heeft de afgelopen jaren de power van krachttraining ontdekt en geniet enorm van haar wekelijkse yogales.
In de weekenden kookt of eet ze meestal een soort van brunch en geniet ze van het uitproberen van nieuwe recepten met haar huisgenoten. Ze gelooft heilig in het evenwicht tussen de sportschool en af en toe een lekkere gin.
Lees hier meer over de ervaring van Lauren.
