Eiwitsynthese | Het proces

Het is algemeen aanvaard dat training samen met de juiste voeding ons kan helpen om sterker, groter, sneller en krachtiger te worden. Een van de meest voorkomende doelen die je in een sportschool zult horen, is "ik wil groter worden" of "ik wil massa krijgen".

Op het eerste gezicht van die doelen zou een volkomen logische reactie zijn om jezelf in een tijdsbestek van 12 maanden in een calorieoverschot te storten en 200 kg "omvang" of "massa" aan te komen. Dit is echter niet precies hoe het werkt... Je zult namelijk vooral vet aankomen. Een belangrijk aspect van de winst van spiermassa is de eiwitsynthese. Maar hoe werkt dit precies? We bekijken het in dit artikel!

Myofibrillaire eiwitsynthese

Een van de meest fascinerende en majestueuze processen in ons menselijk lichaam: myofibrillaire eiwitsynthese, wat in termen van de leek betekent: het bouwen van grotere spieren. Grotere spieren bieden ons als atleten een aantal voordelen. Groter vermogen, grotere maximale krachtproductie, een gebeeldhouwde goddelijke gestalte, dus het is logisch dat trainers de myofibrillaire eiwitsynthese willen verhogen of starten. Maar wat gebeurt er eigenlijk precies tijdens dit proces?

Nucleus

In onze cellen, inclusief onze spiercellen, bevindt zich een kern. De kern bevat onze genetische informatie die algemeen bekend staat als ons DNA en is gemaakt van 4 basenparen, thymine, adenine, guanine en cytosine. Dit is waar de magie begint. Een klein deel van ons DNA wordt een gen genoemd dat zijn specifieke functie geeft. Dit betekent dat je na een zware borst- en armsessie geen wanghuidcellen gaat aanmaken in plaats van spiercellen.

Wanneer dit gen is ingeschakeld, hecht een enzym genaamd RNA-polymerase zich aan het begin van het gen en begint langs het DNA te bewegen. Wat RNA-polymerase doet, is het DNA losmaken en afwikkelen en fungeert als een typeschrijver/fotokopieerapparaat dat een kopie van dat gedeelte maakt uit vrije basen in de kern en een streng boodschapper-RNA (mRNA) creëert. Dit proces wordt transcriptie genoemd.

DNA

Best wel gecompliceerd hè? De complexiteit van dit proces is niets minder dan uitstekende fysiologische perfectie. Nu hebben we onze mRNA-streng die een kopie is van een gen uit ons DNA. Deze mRNA-streng ondergaat enige verwerking voordat hij de kern verlaat en in het cytoplasma van onze cel komt. Hierdoor kan de volgende stap plaatsvinden.

Een ribosoom zal dan binden met het mRNA en de code van de basenparen 3 tegelijk lezen. tRNA zal dan de overeenkomstige aminozuren afleveren die overeenkomen om een ​​groeiende peptideketen te creëren. Zodra het laatste aminozuur aan de keten is toegevoegd, vouwt het zich op tot een complex actief eiwit dat kan worden gebruikt om je spieren te herstellen, op te bouwen en te verbeteren. Dát is dus het eiwitsynthese proces.